Het is vandaag exact één jaar geleden dat de V.S. met de staart tussen de benen, Afghanistan moest verlaten. Dit vernederende beeld voor de grootmacht die al meer dan een halve eeuw de wereld domineert deed uiteraard denken aan die andere aftocht, in 1975 in Vietnam. Neen, het gaat niet goed met de V.S., de alleenmacht staat onder druk en het is derhalve geen toeval dat China plots een ‘structurele concurrent’ wordt genoemd. De Europese Unie loopt mee aan het hand je, ja. Daarover later meer.
Precies dit week-end werd ook Salman Rushdie aangevallen, de man tegen wie een goede dertig jaar geleden een fatwa werd uitgesproken, de man die symbool staat voor het recht op vrije meningsuiting, de man die terecht stelt dat ‘respect voor godsdienst’ al te vaak ‘angst voor godsdient’ betekent. De man die stelt dat we steeds en altijd opnieuw ons moeten verzetten tegen obscurantisme.
Dat obscurantisme viert vandaag weer hoogtij in Afghanistan, waar vrouwen niet langer naar school mogen en uit het openbare leven worden gebannen. Na de aanslagen van 9/11 werd het land zowat het boegbeeld van het islamitisch terrorisme, niet omdat de terroristen daar vandaan kwamen – ze kwamen uit Saoedi-Arabië – maar omdat Osama Bin Laden er onderdak had gevonden. Het land werd plat gebombardeerd, tot er geen doelen meer overbleven.
De V.S. is er, eens te meer, niet in geslaagd een democratisch regime te vestigen, hoe zou het ook kunnen? Net zoals in Irak werd er enkel vernietigd en vernield. En vrouwen kregen rechten, ja, maar niets is zo makkelijk dan rechten terug draaien. Het gebeurt zelfs in de V.S. met het jongste vonnis over abortus!
Er is nog een ander interessant weetje van dit week-end. Naar aanleiding van de aanslag op Salman Rushdie haalden een paar filosofen van de UGent hun herinneringen boven. Over hoe Jaap Kruithof die fatwa ‘gerechtvaardigd’ vond. En helaas klopt dat. Kruithof was niet enkel een held in het provoceren, hij had ook maar één enkel analysekader, en telkens wanneer het ‘Zuid vs Noord/Westen’ was, trok hij de kaart van het ‘onderdrukte Zuiden’. Het is een fout die tot vandaag nog te veel gemaakt wordt door de linkerzijde. Een links regime in Venezuela? Door dik in dun steunen! Een opkomende grootmacht die tegen het VS-imperialisme is? Door dik en dun steunen! De vaak ernstige schendingen van mensenrechten en het alternatieve imperialisme c.q. kolonialisme, men wil het niet zien. Freddy De Pauw schrijft vandaag een goed en leerrijk stuk op zijn facebook over ‘Links en China’ (Freddy De Pauw | Facebook).
Voor alle duidelijkheid: dat doet niets af van de enorme verdiensten van Jaap Kruithof, aan de universiteit en bij enkele sociale bewegingen, zoals Attac Vlaanderen, en voor de Gentse Feestendebatten. En dat Vermeersch zijn grote tegenstander werd, kan niet verbazen. Bovendien, is het met de kennis van het beleid in Iran en de ervaring van het islamitisch terrorisme, een stuk makkelijker om de verontwaardiging van toen en nu te verklaren.
Er is wel duidelijk een probleem voor de linkerzijde. De oorlog in Ukraïne toont het ook weer aan. Ideologie is in het politieke leven van vandaag enorm belangrijk, er is wel degelijk een groot verschil tussen links en rechts, maar zich blind door ideologie laten leiden om te oordelen over anderen, ho maar!