Volgende week begint in Sharm el-Sheikh, Egypte, COP27, de zoveelste klimaatconferentie die een einde zou moeten maken aan onze drang tot zelfvernietiging. Deze conferentie is dus van het allergrootste belang en zal, eens te meer, naast de vertegenwoordigers van de Staten, duizenden NGO’s en evenveel of meer lobbyïsten van het bedrijfsleven laten zien. Zo gaat het al jarenlang.
De vragen die hier rond gesteld kunnen worden zijn echter dit keer nog ingewikkelder dan ooit. Egypte. Een land met duizenden politieke gevangen waar vervolgd, gemarteld en gedood wordt. Dit is erger dan Qatar waar binnenkort een voetbalfeest wordt gehouden.
Hoe reageren de deelnemers aan deze conferentie hierop? Ik zie dagelijks berichten binnen komen over alle aspecten van het klimaatprobleem, maar bitter weinig over deze mensenrechtensituatie. Men kan toch niet doen alsof? Of wel?
Op Uitpers verscheen een artikel van Naomi Klein hierover, en kijk, helemaal geen reacties.
Wat betekent dit?
Het gaat hier niet over het afwegen van klimaat tegenover mensenrechten, allebei zijn zonder meer van het allergrootste belang, maar mogen we van de vele NGO’s op zijn minst een duidelijk standpunt hierover horen? Kunnen de Staten misschien hun gebruikelijke schijnheiligheid achterwege laten?
De duizenden gevangenen in Egypte zullen hen beslist dankbaar zijn.