Cristina voor het executiepeloton
‘Dit is een rechterlijke mafia’, ‘dit is een gerechtelijke dictatuur’ aldus de commentaren op de veroordeling, gisteren, van de Argentijnse vice-President Cristina Fernandez. Ze is veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en levenslang verbod op openbare functies.
Het zat er aan te komen, want de zaak is door en door politiek en er werd geen enkel bewijs aangedragen van corruptie. De feiten gaan over 51 wegenwerken in de provincie van de Kirchners, Santa Cruz.
De zaak is door en door politiek om drie redenen.
Ten eerste kan niemand voor dezelfde feiten twee keer voor de rechtbank worden gebracht. Diezelfde zaak van de wegenwerken werd al eerder juridisch behandeld en wegens gebrek aan enig bewijs weer gesloten. Toch besloten sommige rechters de zaak weer te openen. Vandaar dat Cristina stelt dat ze al op 2 december 2019 werd veroordeeld, want dat was de enige bedoeling van de rechtszaak. Ze is dan ook razend populair.
Ten tweede werd opnieuw geen enkel concreet bewijs aangebracht. Zuiver juridisch bekeken, was Cristina Fernandez zelfs niet verantwoordelijk voor de toekenning van de contracten.
In oktober werd bekend gemaakt dat een groepje van de rechtse persgroep Clarín, vier rechters en een aantal hoge ambtenaren van de stad Buenos Aires, met een privé-vliegtuigje naar Bariloche zijn gereisd, op bezoek bij een Britse multimiljonair die er woont, Joe Lewis. Wat zouden ze er besproken hebben?
Duizenden mensen zijn na bekendmaking van het vonnis de straat opgegaan. Na een mislukte aanslag op de vice-President op 1 september zijn velen ervan overtuigd dat ze onrechtva ardig wordt behandeld. ‘Ze veroordelen me omdat ik hun economisch model veroordeel’, aldus Cristina. Uiteraard gaat ze in beroep en de zaak kan dus nog jaren aanslepen. Alle beschuldigingen werden haarfijn weerlegd.
Dit is wat ‘lawfare’ wordt genoemd, een gerechtelijke procedure die al eerder tegen Dilma Rousseff in Brazilië en tegen Fernando Lugo in Paraguay werd toegepast. Morgen kan de Peruaanse President Castillo in dezelfde omstandigheden worden afgezet.
De rechterzijde heeft geen ethische scrupules, zo schrijft de Mexicaanse krant La Jornada. Hoe bescheiden de progressieve hervormingspogingen ook zijn, ze moeten weg. En men blijft zich afvragen wet er met die 50 miljard US$ lening van het IMF is gebeurd?