Een maand lang voetbal! Afgelopen! Ik ben vast niet de enige die opgelucht adem haalt. Qatargate in het Europees Parlement zal nog even nazinderen, maar die 6500 dode arbeiders, snel vergeten.
We hebben een nieuw probleem. Misschien kunnen we, zoals Gerard Filoche al doet, op tijd reageren om het arbeidsrecht te laten respecteren. Gerard Filoche, voor wie hem niet kent, is een gepensioneerd Frans arbeidsinspecteur, politicus en blijvend wakker syndicalist.
In 2024 worden de Olympische Spelen in Parijs georganiseerd. De organisatie, met een budget van 8,3 (achtkommadrie) miljard (miljard) Euro wil 75.000 (vijfenzeventigduizend) vrijwilligers engageren. U leest het goed. Vijfenzeventigduizend vrijwilligers. Het zijn mensen zonder statuut die bereid zijn tot elf uur per dag te werken, tot 48 uur per week en zes dagen op zeven.
Als er zoveel werk is, waarom dan geen mensen een heus arbeidscontract geven? En ze minstens een minimumloon betalen? Goed goed, zegt de organisatie, we zullen er ‘slechts’ 45.000 nodig hebben.
Kijk, als je weet dat de baas van de organisatie met maandelijks meer dan twintigduizend euro naar huis gaat, dan is zoiets toch onaanvaardbaar?
Maar deze mensen vrágen niet om betaald te worden, luidt het antwoord. Nee? En waarvan leven ze dan? ‘C’est le don de soi’, ze geven zichzelf. Bullshit.
Je kan er geheid werklozen mee aan het werk zetten, niet als ‘gemeenschapsdienst’, maar met een heuse baan, met sociale rechten en opbouw van pensioen.
Dát is hier de hypocrisie. (Laattijdige) Kritiek op het Zuiden en via een omweg hier te lande hetzelfde doen. Bah.