‘Wie nog eens iets ernstig over ongelijkheid wil lezen’, twittert Ive Marx. ‘iets ernstig’? Ha, hij verwijst uiteraard naar het boek van Paul Goossens!
Niet dus. Hij verwijst naar een artikel in De Tijd waar een aantal academici hun wijsheid mogen etaleren over ongelijkheid. Of het al dan niet belangrijk is. Of het al dan niet de groei afremt. En of er meer belasting op kapitaal moet komen.
‘Een econoom verkiest belastingen die het totale welvaartsverlies minimaliseren. Dan is het beter de belasting op arbeid te verlagen, want daar is het effect groter: als je arbeid meer belast, gaan mensen minder werken of vroeger met pensioen.’ Dat soort waarheden.
Belastingen zouden dus ‘welvaartsverlies’ betekenen! Openbare diensten? Openbaar vervoer? Onderwijs? Gezondheidszorg?
Ach, ‘iets ernstig over ongelijkheid’, het zou zo anders kunnen. Niet kunnen is gewoon niet willen. Niet willen lezen, niet willen horen, niet willen weten.
Wat Conner Rousseau vandaag vertelt is volkomen in lijn met wat al decennialang mondiaal en Europees wordt gepromoot. De sociale zekerheid moet eraan. Werkloosheid en pensioenen zijn te duur. We streven naar basisbanen en basispensioenen! Wij strijden tegen de armoede! En de goegemeente loopt in de val.
Opvallend: Conner spreekt niet over een vrouw die huismoederschap verkiest boven een baan, maar boven een uitkering! Om subliminaal nog eens het zwarte beeld te versterken van al die vrouwen die ‘sociale fraude’ plegen.
Ja, we leven in België in een ‘zonnige paradox’, maar er werd heel veel kou geleden de afgelopen maanden. Dat hebben die academici met ‘ernstig’ nieuws over ongelijkheid niet gemerkt. En op 1 mei blijven ze thuis.