De paus is vandaag en morgen op bezoek, in Mongolië, een groot land met niet meer dan een goede 3 miljoen inwoners waarvan er … 1340 katholiek zijn. Omgerekend zo’n 0, 04 %!
De kerkvader kan geen zieltjes verwaarlozen, dat spreekt. Maar het is geen complottheorie te denken dat de heilige man ook andere bedoelingen heeft.
Ook de bisschop van Hong Kong is precies op dit moment toevallig in Mongolië, schrijft The Economist. Het zou niemand verbazen dat Franciscus nog bezig is met een verzoeningspoging tussen Rusland en Oekraïne en daar ook China voor nodig heeft.
In juli 2023 werden in België 55.678 runderen geslacht. Het aantal geslachte varkens bedraagt 682.028, het aantal geslachte kippen 23.245.954.
Drieëntwintig miljoen … dat zijn er 278 miljoen op een heel jaar. We zijn met ongeveer elf miljoen, dat betekent dat iedereen, kinderen incluis, 25 hele kippen per jaar eet.
Of hoeveel wordt hiervan geëxporteerd? En hoeveel importeren we?
Het is vijftig jaar geleden dat de Chileense militairen een coup pleegden tegen de socialistische regering van Salvador Allende. Nog steeds lopen er processen tegen de zware mensenrechtenschendingen van toen.
Zopas veroordeelde het Hooggerechtshof zeven militairen voor de moord op de populaire muzikant Victor Jara. Eén van hen, Herman Chacón, kreeg vijfentwintig jaar cel. De man was 87 jaar oud en pleegde zelfmoord nog voor de politie hem thuis kon oppakken.
Angst? En misschien een beetje schuldgevoel? Na vijftig jaar vrijheid?
Er werden in de eerste jaren van de militaire dictatuur meer dan 25.000 wreed gefolterd, 3227 mensen werden vermoord en om en bij de 200.000 vertrokken in ballingschap. Victor Jara stierf op 16 september 1973, vijf dagen na de coup.
De foltering begon met het breken van zijn vingers, zodat hij nooit nog gitaar zou kunnen spelen.
Ik ben hier zeventien jaar geleden komen wonen en kwam van Gent, de ‘tofste stad van Vlaanderen’. In de jaren ’80 had ik hier ook enkele jaren gewoond en vond hartje Brussel geweldig tof. Ik heb er beslist geen spijt van, want ‘leven in Vlaanderen’ na veertig jaar werken in een internationaal milieu, ik was er bang van.
Dit week-end heeft heel Vlaanderen kunnen zien hoe Brussel er aan toe is. Brussel Zuid, het is de accumulatie van alles wat hier fout gaat en dat is niet enkel de fout van Brussel Stad, niet enkel de fout van het Gewest, maar van heel Vlaanderen en heel Wallonië, van België dus.
Want ja, de drugshandel in uiteraard internationaal, en neen, er is nergens in dit land voldoende opvang voor daklozen en vluchtelingen, en neen, Brussel kent hoegenaamd geen goed bestuur.
Dit is de stad waar Vlaamse politici komen plassen in de perkjes van de piétonnier. Dit is de stad waar in het toeristische centrum al tien jaar lang wordt gewerkt, dit is de stad waar de fonteintjes werken maar er geen water uit komt, dit is de stad waar oranje vuilnisbakken met etensresten in volle warme zomer vier weken op straat blijven staan, dit is de stad waar in het hypercentrum de ratten elke avond aan hun festijn van hamburgers beginnen, dit is de stad waar je je op zondagochtend een weg moet banen tussen gebroken flessen, halve hamburgers en braaksel, dit is de stad waar verkeersvrije straten vol auto’s staan. Dit is de stad waar bedelaars naast de bankautomaten plaats vatten en vriendelijk de deur voor je open doen. Dit is de stad van schitterende ideeën die keer op keer slecht of niet worden uitgevoerd.
Je vraagt je af, en andere grote steden, hoe doen die het? Wel, ze doen het. Van Wenen tot Mexico City, het is er kraaknet.
Maar goed, Brussel Zuid is schoon gemaakt. Waarmee geen enkel probleem is opgelost. En het weer stil kan worden rond alle problemen die zoveel verder gaan dan drugs en criminaliteit.
Je hebt in deze stad buurtcomité’s die zich nu verenigd hebben en hun stem laten horen. Hopelijk wordt naar hen geluisterd. En je hebt in deze stad verenigingen die van de stad een dorp willen maken, die willen dat mensen ’s avonds hun stoel kunnen buiten zetten om met elkaar te praten, die vinden dat er te veel terrasjes zijn, te veel toeristen en te weinig ‘publieke’ ruimte. Maar de stad is geen dorp en moet dat vooral nooit worden. Er is ruimte zat voor gemeenschappelijke initiatieven, maar maak ze schoon aub. En ontmoet andere mensen, niet enkel die van ‘jou’ pleintje. Doe iets aan de leegstand. Doe iets aan de coördinatie van de werken. Maak van die perkjes echt onderhouden perkjes. Laat water stromen uit de fonteinen. Zet wat groen in die betonnen woestijnen van Brouckère, Munt en Beurs.
Ach, Brussel is zo’n geweldige stad, het is er goed leven, maar politici en kleinburgerlijke dorpse verenigingen kijken naar wat niet hoeft. Deze stad heeft zorg nodig, zorg voor de mensen, zorg voor de pleinen en straten, zorg voor ons allen, van kinderen tot bejaarden. Wij zullen de wereld niet redden, maar kijken naar wat elders in de wereld gebeurt zou ons een hele stap vooruit kunnen helpen.
Op het televisienieuws van de VRT kwam het ernstige probleem aan het Zuidstation in Brussel uitvoerig aan bod. Eindelijk! Terecht! Het is er een onvoorstelbaar vieze boel, al jaren lang, en daar komen nu problemen van drugs en criminaliteit bij. Of het voldoende is daarvoor een ‘coördinator’ aan te stellen is zeer de vraag.
Het Zuidstation is zowat het hoogtepunt van de problemen die overal in het stadscentrum opduiken. Ratten in de bejubelde piétonnier! Wie kan het geloven? Grotendeels verwaarloosde perkjes waar mensen hun half opgegeten hamburgers ingooien… je vraagt er natuurlijk om.
In mijn straat staan al drie (3!) weken oranje vuilniscontainers op straat, met etensresten dus, in dit warme weer. Er werd gebeld naar de ophaaldienst, ze komen langs en nemen er één mee. Er wordt opnieuw gebeld, ze komen er weer één halen. Wat voor dienst is dat?
Neen, vuilnis is niet dé prioriteit van de stad, en nog veel minder is het de ‘publieke ruimte’ die er tekort zou zijn op het Katelijneplein (met zeven (7) banken).
Deze stad wordt niet goed bestuurd. Er zijn telkens opnieuw schitterende ideeën, zoals de waterspiegel aan de Beurs, maar deze zomer heb ik de fonteintjes slechts één keer zien functioneren. Slecht uitgevoerd? Of beseft men dat als kinderen er op hun blote voetjes in lopen, honden er hun behoefte in doen en mensen er hun peuken ingooien, dit toch niet zo’n goed idee was?
En misschien kan men de verkeersvrije straten ook echt verkeersvrij houden? Het lijkt allemaal erg simpel, maar in Brussel is het dat niet.
Hoe lang voor het drugsprobleem zich naar de Beurs verplaatst?
Op de foto: Schepen Jef Van Damme in Molenbeek, waar de fonteintjes het wél doen.
