(Ik was even weg van de blog en de sociale media: te veel werk, te veel reizen, te veel rompslomp… maar deze van Gustavo Petro, President van Colombia, wil ik jullie niet onthouden)
Gustavo Petro, Oekraïne en de V.S. (uitpers.be)
Hij legt glashelder uit waarom het niet mogelijk is om invasies selectief te veroordelen.
Kijk, van dit soort boodschappen word ik toch wel boos. ‘Belief in solidarity’, waarin dat geloof in zijn religieuze betekenis moet worden begrepen. Op zoek gaan naar ‘religiously inspired solidarity’ in ‘modernizing post-secular contexts’.
Dit is volkomen naast de kwestie. Dit is bewijzen dat men het begrip ‘solidariteit’ niet eens begrijpt. Dat men het in verband brengt met naastenliefde en liefdadigheid.
Solidariteit is per definitie wederkerig. Het is het resultaat van een politieke beslissing om te zorgen voor elkaar. Niet om te zorgen voor ‘de ander’, want ‘die ander’ zal ook zorgen voor jou.
Dat is het basisbeginsel van onze sociale zekerheid: een horizontale en gestructureerde solidariteit van allen met allen. Omdat we een samenleving zijn en dat willen blijven.
Dit heeft niets maar dan ook niets met religiositeit te maken, van welke aard ook. Het heeft ook niets te maken met ‘de kwetsbaren’ in onze samenleving.
Wat is trouwens een ‘post-secular context’? De groep ongelovige mensen neemt toe, wereldwijd. De groep staat op nummer twee, na de christenen, maar vóór moslims en hindoes. Gelukkig maar.
Maar goed, Universitair centrum Sint-Ignatius, Antwerpen. Ze blijven proberen.
Deze mooie definitie van Raj Patel, deze week op de ‘Beyond Growth’ conferentie in het Europees Parlement – een soortement grote bedevaart van de Europese groene beweging – wil ik jullie niet onthouden:
‘Capitalism is a way to avoid paying your bills. It is not paying workers. It is not paying for re-productive work. It is not paying for environmental damage. It is cheapening the world. It is incompatible with de-growth’.
En nog: wie vanuit rechts belangstelling heeft voor het leefmilieu, zit snel in fascistisch vaarwater. De-growth’ wordt erg makkelijk bullshit.
Een President naar wie een onderzoek voor corruptie loopt en door zijn Parlement kan afgezet worden. Die President die dan maar het Parlement ontbindt, zegt voor zes maanden met decreten te willen regeren en wegens dreiging met ‘terrorisme’ aan de militairen de opdracht geeft mogelijke rellen de kop in te drukken …
U dacht dat dit in Peru gebeurde? Wel, dit gebeurt nu ook in Ecuador. De linkse President van Peru zit wel al maanden in de gevangenis. De neoliberale President van Ecuador loopt (nog?) op vrije voeten.
Boeiend.
Isabel Albers in De Tijd, vandaag:
Het staat er dus, open en bloot, met evenveel letters en woorden, dat master plan dat altijd al, achter de schermen, diep in de kast, aanwezig was.
De sociale zekerheid, eigendom van de werknemers, kan worden gestolen. De regering kan het zich toeëigenen, de-politiseren en naar willekeur aanpassen en afbouwen.
Dát is de bedoeling. Maar we doen wel iets tegen kinderarmoede. En menstruatie-armoede.
Zou er nu iemand boos worden?
Alle aandacht ging naar de kroning, uiteraard. Naar de keizers, koningen en prinsessen die in een dure stoet met gouden koets naar de kerk gingen om er een pre-historische plechtigheid mee te maken, met gouden jassen, hermelijn en gigantische diamanten. Buitenaards, zonder meer.
Een dag eerder waren er wel lokale verkiezingen in Engeland. En daar kregen de Tories een klap om U tegen te zeggen. Rishi Sunak, Eerste Minister, was er aan voor de moeite, zijn miljarden waren machteloos.
Labour kwam als overwinnaar uit deze verkiezingen. Het won in totaal 2652 zetels, 635 meer dan vorige keer.
LibDem deed het erg goed in de ‘blauwe rand’, het rijke Zuiden van Engeland. Ze haalden 1615 zetels, een winst van 416.
Groen haalde 418 zetels, een opmerkelijke winst van 200 zetels! Voor het eerst haalde de partij de meerderheid in één gemeenteraad, Mid Suffolk. Op verschillende plekken is de partij de grootste geworden.
De Conservatieven tenslotte verloren 960 zetels en komen uit op 2287. Het zijn de grote verliezers van deze verkiezingen.
Het Labour van Keir Starmer kijkt nu hoopvol uit naar de algemene verkiezingen van wellicht 2024. Als in Schotland de SNP – zoals wordt verwacht door de vele schandalen – in duigen valt, kan Labour opnieuw naar Downing Street 10 verhuizen. De partij hamerde voor deze verkiezingsslag vooral op het dure leven, criminaliteit en de nationale gezondheidsdienst. En dat zijn inderdaad de belangrijkste thema’s voor gewone mensen. Engeland zit momenteel in een zeer zware sociale crisis.
In Londen maakt men zich zorgen omdat de Eerste Minister rijker is dan de Koning…