David Malpass, voorzitter van de Wereldbank, diende zijn ontslag in nadat hij de indruk had gewekt niet te geloven in de echtheid van de klimaatverandering.
Er bestaat een akkoord tussen ‘Europa’ en de V.S. dat Europese landen de directeur generaal van het IMF mogen aanwijzen en de V.S. kunnen beslissen over de Wereldbank.
President Biden stelde nu Ajay Banga aan, CEO van Mastercard. Hij werkte vroeger voor Nestlé, PepsiCo en Citibank. Hij zetelde in de raad van bestuur van Dow Chemical en was voorzitter van de Internationale Kamer van Koophandel.
Afijn, U ziet het wellicht al. Beetje naïef om te geloven dat het anders kan. De Wereldbank is een bank en dat blijkt uit al haar activiteiten.
“Así es la revolución … se hace matando … la ganas cuando matas más que el enemigo, y la pierdes cuando matas menos. Y sólo con muertos y más muertos progresa la causa del pueblo.”
Het zijn wrede woorden die Arturo Perez Reverte in zijn nieuwe roman over de Mexicaanse revolutie in de mond legt van Pancho Villa.
Soms lijkt het er op dat de ‘solidariteit met Oekraïne’ een zelfde logica volgt. Meer wapens, meer oorlog, meer doden en … WINNEN. Of dit de zaak van ‘het volk’ vooruit helpt, is zeer de vraag.
Mexico was een van de eerste landen om een reddingsploeg naar het aardbevingsgebied in Turkije te sturen, mét honden. Helaas is één van die honden tijdens de reddingswerken ook onder het puin bedolven. Bij terugkeer van de ploeg werd hulde gebracht aan Proteo. Het was een ‘Belgische herder’ vertelden de media.
Vorige week werden 222 politieke gevangenen in Nicaragua op een charter naar Washington gezet en van hun nationaliteit beroofd.
Dat is nog niet voldoende voor Daniel Ortega en mevrouw ‘co-President’: 94 mensen die het land al eerder hadden verlaten zijn nu ook hun nationaliteit én al hun goederen in Nicaragua kwijt. Het gaat om beroemde auteurs zoals Sergio Ramirez en Gioconda Belli, sociale leiders, journalisten en diplomaten. En uiteraard veel ex-sandinisten. Ze werden allen veroordeeld voor ‘landverraad’.
Dit is een duidelijke nederlaag voor Ortega, zo oordelen velen. Zijn enige instrument om zich te ontdoen van lastige dissidenten is ze het land uitzetten en doen alsof ze niet bestaan. Dit is duidelijk het begin van het einde.
‘Hoe meer Nicaragua ze van me afnemen, hoe meer Nicaragua ik ben’ besluit Sergio Ramirez.
Vandaag zijn in Mexico vredesonderhandelingen begonnen tussen een delegatie van de Colombiaanse regering en het ELN, de laatste guerillagroepering van het land die na de Cubaanse revolutie is ontstaan. Het is de tweede onderhandelingsronde, de eerste vond plaats in Caracas, Venezuela en was vooral bedoeld als kennismaking.
Het worden geen makkelijke onderhandelingen. Het werd al een eerste keer geprobeerd in 2019, maar toen werden de gesprekken opgeschort wegens een aanslag van het ELN die 23 doden tot gevolg had. Bovendien zijn er in december wat misverstanden ontstaan naar aanleiding van uitspraken van President Gustavo Petro die niet werden aanvaard door het ELN.
Vandaag zegt de leider van de ELN-delegatie, Pablo Beltran, dat dwingend een eind moet gemaakt worden aan het oligarchisch regime in Colombia. Ondanks de progressieve regering, zo stelt hij, blijven de oude structuren bestaan en dat moet veranderen.
De agenda voor de gesprekken is die van 2019. Het gaat hoofdzakelijk over een staakt het vuren, hulp aan de getroffen regio’s en de verschillende stappen die nodig zijn om tot een transformatie van het land te komen.
Belangrijk is de participatie van de bevolking. In de delegatie van de regering, onder leiding van Otto Patino, zitten daarom inheemsen, Colombianen van Afrikaanse afkomst, militairen, vertegenwoordigers van de veehouders waarvan één extreem-rechtse aanhanger van oud-President Uribe die zich altijd tegen het vredesakkoord met de FARC heeft verzet.
Gustavo Petro zegt te willen werken aan een ‘totale vrede’ en dat impliceert inderdaad dat wordt gekeken naar de structurele oorzaken van de gewapende conflicten. In de onderhandelingen zullen zeker de lessen kunnen getrokken worden van het vredesakkoord met de FARC.
De ‘garantielanden’ voor de gesprekken zijn Mexico, Venezuela, Noorwegen, Brazilië, Chili en Cuba.
Vijftig jaar na zijn dood en twaalf jaar nadat een internationaal onderzoek werd begonnen, lijken de resultaten bekend te raken: in één van de tanden van Neruda werd een gifstof gevonden, wat er op zou wijzen dat hij wel degelijk werd vermoord.
Neruda – zijn echte naam was Neftali Reyes – kreeg de Nobelprijs literatuur in 1971. Hij stierf twaalf dagen na de staatsgreep van Pinochet in Chili in 1973, officieel van prostaatkanker. Hij was lid van de Communistische Partij en een persoonlijke vriend van Salvador Allende.
Zijn lichaam werd opgegraven in 2013 en een team van internationale experten maakte zeven maanden later bekend dat er geen aanwijzingen waren voor moord. Op dat ogenblik beschikten de Chileense labo’s echter niet over de verfijnde apparatuur die ze nu wel hebben. In oktober 2017 begon een nieuw onderzoek, en de resultaten daarvan werden nooit bekend gemaakt.
De aantijgingen van moord werden altijd volgehouden door de chauffeur van Neruda die bij hem was in het ziekenhuis voor een onderzoek. Hij beweerde dat Neruda een spuit kreeg in de maag en daarna stierf. Neruda was helemaal niet ziek. Hij zou een paar uur later het vliegtuig hebben genomen voor Mexico, waar hij in ballingschap ging leven. Het mocht niet zijn.
