Mensenhandel

Het mag dus van de Londense High Court: aangespoelde vluchtelingen op een vliegtuig naar Rwanda zetten.

Zoals de Europese Commissie al 6 miljard Euro betaalde aan Turkije om de vluchtelingen daar te laten.

En zoals diezelfde Europese Commissie al speciale procedures heeft met Afrikaanse landen, inclusief Rwanda, om vluchtelingen, vanuit Libië bijvoorbeeld, voor een ‘Emergency Transit Mechanism’ op te vangen. Tegen betaling, uiteraard.

Afijn, we verkopen de mensen die we niet willen.

En de Nederlandse premier Rutte zich maar verontschuldigen voor de slavenhandel van het verleden.

Aan iedereen een zááálige kerst, zeker?

Grenzen

Een Belga bericht:

Sinds 2018 zijn al meer dan 11.200 migranten overleden of verdwenen bij een poging om het Spaanse grondgebied te bereiken. Dat komt overeen met een gemiddelde van zes slachtoffers per dag, zo blijkt maandag uit een rapport van de ngo Caminando Fronteras.

De Spaanse vluchtelingenorganisatie maakt melding van in totaal 11.218 migranten die tussen 1 januari 2018 en 30 november 2022 verdwenen of overleden op de land- en zeeroutes tussen het Afrikaanse continent en Spanje. De lichamen van de meeste slachtoffers worden nooit gevonden.

De ngo baseert zich voor dit cijfer op getuigenissen van migranten of van hun familieleden.

De meeste slachtoffers (7.692) worden geteld op de uiterst gevaarlijke zeeroute tussen de noordwestkust van Afrika en de Canarische eilanden. Op de zeeroute tussen Algerije en het zuidoosten van Spanje vielen op vijf jaar tijd nog eens 1.526 slachtoffers.

Ook zijn volgens het rapport 47 mensen omgekomen bij een poging om de Spaanse exclaves Ceuta en Melilla te bereiken. Alleen al op 24 juni 2022 zijn daar minstens 23 doden gevallen. Ceuta en Melilla, twee gebieden aan de Marokkaanse kust, vormen de enige landsgrenzen tussen de Europese Unie en het Afrikaanse continent.

Na het extreem dodelijke jaar 2021 – met 4.639 doden of vermisten – neemt het aantal slachtoffers dit jaar wel af. Tot en met 30 november werden 2.154 slachtoffers geteld, stelt Caminando Fronteras.

Vrijwilligers!

Een maand lang voetbal! Afgelopen! Ik ben vast niet de enige die opgelucht adem haalt. Qatargate in het Europees Parlement zal nog even nazinderen, maar die 6500 dode arbeiders, snel vergeten.

We hebben een nieuw probleem. Misschien kunnen we, zoals Gerard Filoche al doet, op tijd reageren om het arbeidsrecht te laten respecteren. Gerard Filoche, voor wie hem niet kent, is een gepensioneerd Frans arbeidsinspecteur, politicus en blijvend wakker syndicalist.

In 2024 worden de Olympische Spelen in Parijs georganiseerd. De organisatie, met een budget van 8,3 (achtkommadrie) miljard (miljard) Euro wil 75.000 (vijfenzeventigduizend) vrijwilligers engageren. U leest het goed. Vijfenzeventigduizend vrijwilligers. Het zijn mensen zonder statuut die bereid zijn tot elf uur per dag te werken, tot 48 uur per week en zes dagen op zeven.

Als er zoveel werk is, waarom dan geen mensen een heus arbeidscontract geven? En ze minstens een minimumloon betalen? Goed goed, zegt de organisatie, we zullen er ‘slechts’ 45.000 nodig hebben.

Kijk, als je weet dat de baas van de organisatie met maandelijks meer dan twintigduizend euro naar huis gaat, dan is zoiets toch onaanvaardbaar?

Maar deze mensen vrágen niet om betaald te worden, luidt het antwoord. Nee? En waarvan leven ze dan? ‘C’est le don de soi’, ze geven zichzelf. Bullshit.

Je kan er geheid werklozen mee aan het werk zetten, niet als ‘gemeenschapsdienst’, maar met een heuse baan, met sociale rechten en opbouw van pensioen.

Dát is hier de hypocrisie. (Laattijdige) Kritiek op het Zuiden en via een omweg hier te lande hetzelfde doen. Bah.