Armoede

Misschien kan iemand me helpen ? Ik blijf het moeilijk hebben met die armoedecijfers. Het is schitterend natuurlijk dat er jaar na jaar vele mensen zich zoet houden met al die moeilijke berekeningen, maar wat leren we eruit? Dat Vlaanderen er véél beter voorstaat dan Wallonië (7,8 % tgo 15,3 % monetaire armoede); dat Brussel, Europese hoofdstad, schandelijk veel arme mensen huisvest (27,7 %!). Dat de situatie voor zogenaamd ‘kwetsbare groepen’ lichtjes is verbeterd maar dat er méér werkende armen zijn. En dat de ‘materiële deprivatie’ vrij laag is of m.a.w. mensen kunnen alles hebben wat nodig is maar toch monetair arm zijn. Maar vooral: de situatie is gruwelijk stabiel, al decennia lang.

Betekent dit dat we hoegenaamd niets leren uit die cijfers? Er niets aan doen? Niet eens weten wat we er kunnen aan doen? Er niets willen aan doen? En wat helpen al die ingewikkelde structuren, organisaties en bewegingen in de ‘armoedebestrijding’ dan? Echt, ik kom er niet uit. Ik blijf denken dat armoede in onze rijke samenleving geen bestaansrecht heeft. Illegaal zou moeten zijn, zoals Petrella ooit zei. Maar ja…

Ik durf niet echt verder vragen, maar ook deze vraag bekruipt me soms: stel, die armoede is weg, leven we dan in een rechtvaardige maatschappij?

Backlash voor het milieubeleid

Twee weken geleden publiceerde ik op Uitpers een artikel over het succes van uiterst rechts en de strategie van de groene beweging. Een succes kan je het niet noemen. Als auteur moet je je dan afvragen hoe dat komt?

Ondertussen staan de Franse boeren bijna aan de poorten van Parijs, staat Jordan Bardella er rustig bij om stemmen te ronselen en durft niemand nog zeggen dat die boeren ongelijk hebben.

We zijn begonnen aan een ernstige backlash voor het milieubeleid. Hoe goed doordacht en verantwoord dat milieubeleid eventueel ook kan zijn, niemand wil een stap terug zetten in termen van inkomen of comfort als daar geen degelijke alternatieven en of compensaties tegenover staan.

“Er is genoeg als we delen wat er is”, lees ik vandaag op facebook, dixit Dirk Holemans. Dat klopt. Maar hoe krijg je mensen zover? Beslist niet met het moralistisch vingertje over meer ‘levenskwaliteit’. Vraag dat maar aan de boeren. Hoe vermijd je in die omstandigheden dat mensen voor de gemakkelijkheids- en valse oplossing van uiterst-rechts gaan kiezen?

UitpersRechts, alweer!

Gemeenschapspolitie…

Het zijn kinderen, jongens en meisjes tussen 11 en 15 jaar, mét echte wapens. Ze legden de eed af als leden van de communautaire politie in Guerrero, Mexico.

Het platteland van Mexico is allesbehalve veilig, en voor de verdediging van mensenrechten ligt er nog heel wat brood op de plank, aldus een recent VN-verslag. In heel wat kleine gemeenschappen organiseren burgers zelf hun veiligheid, want op de overheid kunnen ze niet rekenen. En de bedreigingen van mafia en narco zijn reëel. Nu worden dus ook kinderen ingeschakeld… ‘want de regering doet niets om mijn papa terug te vinden’, aldus een jonge ‘soldaat’. Schrijnend.

Milei, Musk en Davos

Hij dacht wellicht, hé, daar ben ik nog niet geweest. Zal ik ze in Davos eens gaan vertellen dat ze op een volkomen fout spoor zitten?

Milei, de nieuwe President van Argentinië hield op het Wereld Economisch Forum een vlammend pleidooi voor zijn libertair anarcho-kapitalismle. Het WEF zit grondig fout, aldus de man. Het zit op de weg naar socialisme en collectivisme dat alleen tot meer armoede leidt. Alleen vrije markten brengen welvaart.

En daarvoor, zo stelde hij, moeten we komaf maken met de kasten. Hij verklaarde ook wat dat woord  voor hem betekent: niet de politieke kaste – die zit trouwens in zijn regering – maar de sterke vakbonden met al hun privileges. Die moeten er uit.

De mondiale elite heeft de vrijheid opgegeven, aldus nog Milei, en dat is een echt gevaar voor het Westen.

Hij kreeg meer bijval dan je zou verwachten. ‘Dit zijn waarheidsbommen’, aldus een WEF-bezoeker. En het IMF knikte eveneens, het gaf net nog eens een miljardenlening aan Argentinië.

Milei’s grootste fan is echter Elon Musk, de grote kritikaster van het WEF in Davos. Hij ziet er alleen maar mensen die komplotten smeden. Maar voor Milei: niets dan lof. ‘Dat is tenminste een goede uitleg over hoe landen welvarend kunnen worden. Vrijheid is de sleutel tot welvaart’.

Toch gaat het Milei niet voor de wind. De verdeeldheid binnen zijn regering is groot. En de oppositie – met de vakbonden – organiseert zich. Er werd klacht ingediend wegens de ongrondwettelijkheid van een aantal voorstellen. Er valt echter ‘niets te onderhandelen’, aldus Milei. Hij wil het leger inzetten om ‘de veiligheid te garanderen’ en sluit niet uit ook een beroep te zullen doen op strijdkrachten uit het buitenland …