Categorie: Origineel Nederlands

Geweld tegen geweld?

El Salvador, U weet wel, dat land met zijn excentrieke President die nog steeds in cryptomunten gelooft en er een deel van ’s lands vermogen in geïnvesteerd heeft, telt nog een ander, triest, record.

Sinds Nayib Bukele aan de macht is, werden 60.218 mensen gearresteerd, op een bevolking van 6,5 miljoen! Of met andere woorden, één op de honderd inwoners heeft kennis gemaakt met de gevangenis. Dit alles in de strijd tegen de criminele bendes. Een tatoeage is vaak al genoeg om achter de tralies te zitten.

Het is uiteraard onmogelijk, zeker voor zo’n klein land, om al die gevangenen ook een eerlijk proces te geven. Niet getreurd, denkt 85 % van de bevolking, Viva Bukele! Het dient gezegd dat het aantal moorden met 50 % is gedaald.

Strafrechtelijk populisme, wordt het nu genoemd.

De vraag is of hiermee iets is opgelost. Het zijn vijanden van de Staat, zegt een rechter. Tja, hoe los je dat op? Levenslang één to twee procent van de bevolking opsluiten?

Dit is duidelijk in strijd met de meest fundamentele mensenrechten. Is het dan zo moeilijk om eens ernstig na te denken over hoe een maatschappij vredig kan leven? Samenleven? Met fysieke en sociale bescherming? Met werk en inkomen? Als dit geen beschavingscrisis is, wat dan wel?

Julian Assange: druk op President Biden neemt toe

nu enkele grote media eveneens druk uitoefenen:

“The U.S. government should end its prosecution of Julian Assange for publishing secrets,” the editors of the Times, the Guardian, Le Monde, Der Spiegel and El Pais wrote in a joint letter published Monday.”

https://www.nytco.com/press/an-open-letter-from-editors-and-publishers-publishing-is-not-a-crime/

De maagd, de Koningin…

Vandaag is weer die dag dat miljoenen en miljoenen Mexicanen naar de Basiliek van Guadelupe trekken, ter verering van de Virgen de Guadelupe, de Heilige Maagd Maria, voor de gelegenheid donkerhuidig, die 491 jaar geleden verscheen aan een arme, inheemse boer.

Velen komen bepakt en beladen met een grote beeltenis op hun rug, velen leggen de laatste kilometer af op de knieën. De devotie kent geen grenzen. Ze doen het om boete af te leggen, om de gunsten van de maagd af te smeken. Maar eigenlijk gaat het vrij goed in Mexico momenteel, de armoede daalt een beetje, de Peso staat hoog, Mexico profiteert van de ‘nearshoring’. Er is hoop in het land. Benieuwd of er dan minder bedevaarders zijn?

Mensenrechten

10 december, internationale dag voor de mensenrechten. Ach, wie maalt er om? Xi Ping gaat goede zaakjes doen in de Golfstaten. We voetballen er op los in Qatar. Biden bakt zoete broodjes met Saoedi-Arabië. Maduro mag weer ‘president’ zijn. Ortega zet zijn oud revolutionaire bondgenoten in de gevangenis. In Mexico worden elke dag tien vrouwen vermoord. En in de haven van Antwerpen slavenwerk.

Gelukkig zijn er wereldwijd bewegingen die het essentiële belang van mensenrechten in de kijker zetten. Wie anders? Hoe kunnen we ze steunen?

En hoe kunnen we het belang van alle sociaal-economische mensenrechten mee naar voren schuiven?

In de V.S. is er iets aan het bewegen. Nooit eerder zijn er zoveel stakingen en collectieve acties geweest als nu. Nooit eerder zijn zoveel nieuwe vakbonden opgericht als nu.

Op 980 plekken in het land zijn er dit jaar 630 collectieve acties geweest, schrijft Striketracker. In 2022 zijn het aantal aanvragen voor het oprichten van een nieuwe bond met meer dan 50 % toegenomen. We hoorden er niet zo veel van, maar ik lees dat bijna vijftig duizend academici momenteel met een actie bezig zijn.

Biden, die beloofde de meest pro-vakbondspresident ooit te zijn, deed alles om een staking van honderdduizend spoorarbeiders af te remmen.

Ik las net op facebook een heerlijk stukje van Bieke Purnelle over de gemiddelde Vlaming en over ‘vernieuwing’. Meer en meer denk ik dat de enige echte vernieuwing, de enige echte actie moet komen van de bonden. Ook zij moeten vernieuwen, beslist, maar zij hebben het potentieel.

Peru: de val van een linkse Icarus

Dat er iets belangrijks zou gebeuren in de Peruaanse politiek, woensdag 7 december, stond vast. Op de agenda van het Congres – het Parlement – stond de afzetting van de President, voor de derde keer al sinds Pedro Castillo in de zomer van 2021 tot President was verkozen.

De Peruaanse Grondwet heeft daarvoor een aangepast artikel, dat al eerder tegen een verkozen President werd gebruikt: ‘permanent moreel onvermogen’. Handig, uiteraard, en politiek of democratisch hoogst betwistbaar.

Het zag er naar uit dat het Congres het pleit kon winnen. Pedro Castillo wilde hen vóór zijn: hij besliste ’s ochtends het Parlement te ontbinden, een noodregering in te stellen en een nieuwe Grondwet te schrijven.

Hij overschatte zichzelf. Er was hoegenaamd geen steun voor een dergelijke ‘staatsgreep’, zijn ministers, het leger, zijn bondgenoten lieten hem vallen als een steen.

Het Parlement besliste onmiddellijk om de President af te zetten en te arresteren, met die staatsgreep als argument. De stemming was 101 tegen 6, bewijs dat er hoegenaamd geen steun meer voor Castillo overbleef. Er trok een menigte naar de Mexicaanse ambassade want men verdacht Castillo ervan in dat land asiel aan te vragen.

Vice-President Dina Boluarte nam het ambt van President over.

Op die manier komt een einde aan een alweer bijzonder pijnlijke periode in de politiek van Peru.

Pedro Castillo was een links buitenbeentje (zie hier en hier), zonder ervaring en met ongetwijfeld te weinig vaardigheden om het land te kunnen besturen. Hij wordt nu beschuldigd van corruptie, vooral zijn zus en zijn echtgenote, er was ook corruptie bij een aantal ministers (sommige zijn voortvluchtig). Dit is waarschijnlijk correct, al valt deze corruptie in het niets in vergelijking met de grote zwendel van de rechterzijde in het verleden.

Hoeveel kritiek er op Castillo ook mogelijk is, het staat vast dat hij nooit echt heeft kunnen regeren. De oppositie is meteen begonnen met obstructie, wat niet moeilijk was door het ontbreken van een presidentiële meerderheid in het Parlement.

Bovendien is het idee van een linkse politiek gewoon ondenkbaar bij een deel van de elites van het land. Castillo moest weg, het was wachten op een goed moment. Dat is er nu gekomen. Het wordt bang afwachten hoe dit verder afloopt, of Boluarte kan verder regeren, ,dan wel of er vervroegde verkiezingen komen. Dan wel of er een rechtse machtsgreep komt …

Cristina voor het executiepeloton

Cristina voor het executiepeloton

‘Dit is een rechterlijke mafia’, ‘dit is een gerechtelijke dictatuur’ aldus de commentaren op de veroordeling, gisteren, van de Argentijnse vice-President Cristina Fernandez. Ze is veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en levenslang verbod op openbare functies.

Het zat er aan te komen, want de zaak is door en door politiek en er werd geen enkel bewijs aangedragen van corruptie. De feiten gaan over 51 wegenwerken in de provincie van de Kirchners, Santa Cruz.

De zaak is door en door politiek om drie redenen.

Ten eerste kan niemand voor dezelfde feiten twee keer voor de rechtbank worden gebracht. Diezelfde zaak van de wegenwerken werd al eerder juridisch behandeld en wegens gebrek aan enig bewijs weer gesloten. Toch besloten sommige rechters de zaak weer te openen. Vandaar dat Cristina stelt dat ze al op 2 december 2019 werd veroordeeld, want dat was de enige bedoeling van de rechtszaak. Ze is dan ook razend populair.

Ten tweede werd opnieuw geen enkel concreet bewijs aangebracht. Zuiver juridisch bekeken, was Cristina Fernandez zelfs niet verantwoordelijk voor de toekenning van de contracten.

In oktober werd bekend gemaakt dat een groepje van de rechtse persgroep Clarín, vier rechters en een aantal hoge ambtenaren van de stad Buenos Aires, met een privé-vliegtuigje naar Bariloche zijn gereisd, op bezoek bij een Britse multimiljonair die er woont, Joe Lewis. Wat zouden ze er besproken hebben?

Duizenden mensen zijn na bekendmaking van het vonnis de straat opgegaan. Na een mislukte aanslag op de vice-President op 1 september zijn velen ervan overtuigd dat ze onrechtva            ardig wordt behandeld. ‘Ze veroordelen me omdat ik hun economisch model veroordeel’, aldus Cristina. Uiteraard gaat ze in beroep en de zaak kan dus nog jaren aanslepen. Alle beschuldigingen werden haarfijn weerlegd.

Dit is wat ‘lawfare’ wordt genoemd, een gerechtelijke procedure die al eerder tegen Dilma Rousseff in Brazilië en tegen Fernando Lugo in Paraguay werd toegepast. Morgen kan de Peruaanse President Castillo in dezelfde omstandigheden worden afgezet.

De rechterzijde heeft geen ethische scrupules, zo schrijft de Mexicaanse krant La Jornada. Hoe bescheiden de progressieve hervormingspogingen ook zijn, ze moeten weg. En men blijft zich afvragen wet er met die 50 miljard US$ lening van het IMF is gebeurd?

De ‘Cristinazo’ in Argentinië – DE WERELD IS VAN ONS