In Mexico zeggen ze gewoon ‘Señora’, en af en toe nog een keer ‘señorita’, wat toch altijd leuk is.
Maar deze week werd het anders: toen ik op de bus stapte zei die meneer: ‘stoel nummer drie ‘madre’ …
Ik dacht, dit is het, nooit komt de señorita terug …
Zowat alle Europese politieke partijen zijn momenteel op zoek naar aantrekkelijke kandidaten om mee naar de Europese verkiezingen te trekken. Veel enthousiasme is er nooit geweest voor deze stemslag, dus de naambekendheid van die kandidaten doet er wel toe.
De Duitse Linke had het gevonden: de lijst kan worden getrokken door Carola Rackete van de NGO Sea Watch. Kent U haar nog? Het is de scheepskapitein die in 2019, na dagen ronddobberen op zee wegens nergens toestemming om aan te meren met een lading migranten aan boord, dan toch naar een Italiaanse haven is gevaren en daar in botsing kwam met een Italiaanse patrouilleboot. Ze werd gearresteerd.
Dat zij nu de linkse lijst zou trekken wordt op woede én ironie onthaald in Italië. ‘Zie je, de milieubeweging is ook voor veel migranten in Europa. Stem dan toch rechts’, zo luidt de boodschap van zowel Matteo Salvini van de Lega als van de Fratelli d’Italia van premier Giorgia Meloni.
Het wordt spannend!
Dit is het bedrag dat de Europese Commissie aan de alles behalve democratische President van Tunesië wil geven om ervoor te zorgen dat er vooral geen migranten naar Europa komen.
We weten inmiddels hoe de Tunesische regering dat doet: ze zet hulpeloze mensen gewoon over de grens, de woestijn in, zonder eten of drinken.
675 miljoen: hoeveel opvang kan je hiermee creëren voor vluchtelingen? Hoeveel integratieprogramma’s kan je ermee financieren? Hoeveel hulp kan je hiermee geven aan mensen die gewoon op zoek zijn naar een menselijk en waardig leven. Die bereid zijn hard te werken. Die een toekomst zoeken voor hun kinderen.
Ursula von der Leyen en Giorgia Meloni kunnen het goed met elkaar vinden. En Ursula moet campagne voeren om een twee ambtstermijn te krijgen. Haar EVP-fractie in het Europees Parlement onderhandelt met uiterst rechts. Ze bereiden samen, met de ontslagnemende Rutte van Nederland, een schandelijke toekomst voor in de Europese Unie.
Ja, het voorstel moet nog eenparig door de Europese Raad worden goedgekeurd. Zullen de regeringsleden meer ‘beschaving’ tonen, of zou dit zijn wat Macron bedoelde met zijn ‘dé-civilisation’?
Vraagt U zich ook wel eens af hoe het komt dat extreem-rechtse groepen soms zo’n makkelijke successen boeken?
In de V.S. kregen deze ‘haatgroepen’ tussen 2017 en 2020 zo’n slordige 272 miljoen US$ van filantropische stichtingen.
40 % van de controleerbare geldstromen ging naar anti-LGBT groepen!
Het is al zo vaak gezegd, maar kan het ooit voldoende worden herhaald? Dat die ‘wetten’ van de economie helemaal geen ‘wetten’ zijn en vaak niet eens werden aangetoond.
Thierry Pauchant van de Universiteit van Montreal schreef er recent nog een boek over.
Dat van die ‘onzichtbare hand’, bijvoorbeeld, van Adam Smith, terwijhl de auteur vooral de noodzaak van een ethische benadering van de economie promootte, een economie voor mensen en samenlevingen.
Idem van de ‘creatieve destructie’ van Schumpeter, over de weldaden van innovatie, iets wat nooit of te nimmer door niemand werd aangetoond.
Zelfs de ‘wetten van vraag en aanbod’ zijn volgens de auteur niet meer dan een tautologie om de heilige markt te verantwoorden.
Het lijstje kan rustig aangevuld worden met alle ‘waarhgeden’ die we vandaag te horen krijgen, zoals ‘langer werken omdat we langer leven’, of de keuze die we zouden moeten maken tussen sociaal beleid en strijd tegen de klimaatverandering, terwijl ondertussen de defensie-uitgaven de pan uitrijzen.
Gemeenplaatsen, waar een deel van de goegemeente nog steeds in trapt.
Nigel Farage – kent U hem nog? – was razend! ‘Ze willen dat ik het Verenigd Koninkrijk verlaat’, brieste hij.
Waarom? Er was een grondige financiële controle bezig van Sieur Farage, omdat dat zo hoort in het bankwezen voor alle ‘politically exposed persons’ (PEP), ofte mensen die politieke invloed hebben. In de strijd tegen corruptie en witwassen van kapitaal worden de rekeninghouder, zijn/haar familie en goede relaties door banken en rating agentschappen nauwkeurig onder de loep genomen. Het is Europese wetgeving.
Nigel Farage vond het helemaal niet netjes dat de NatWest Group ook zo’n controle wilde uitvoeren. Vreemd genoeg kreeg hij meteen de steun van andere belangrijke politici die niet graag hun vermogen willen laten doorlichten.
Nigel Farage, mocht U het vergeten zijn, was de stichter van de UKIP partij, de Independence Partij die later de Brexit Partij werd en hard heeft gelobbied om het V.K. uit de Europesqe Unie te halen.
De heer Farage is niet onbemiddeld, hij was lang actief in de financiële sector. Vandaar.
Vreemd toch hoe angstig die politici zijn.