Gisteren zag ik hoe een wereldrecord werd verbroken! De grootste / langste Mexicaanse taco, wel honderd meter lang!
Ik heb helaas niet kunnen proeven.
Gisteren zag ik hoe een wereldrecord werd verbroken! De grootste / langste Mexicaanse taco, wel honderd meter lang!
Ik heb helaas niet kunnen proeven.
Het zijn kinderen, jongens en meisjes tussen 11 en 15 jaar, mét echte wapens. Ze legden de eed af als leden van de communautaire politie in Guerrero, Mexico.
Het platteland van Mexico is allesbehalve veilig, en voor de verdediging van mensenrechten ligt er nog heel wat brood op de plank, aldus een recent VN-verslag. In heel wat kleine gemeenschappen organiseren burgers zelf hun veiligheid, want op de overheid kunnen ze niet rekenen. En de bedreigingen van mafia en narco zijn reëel. Nu worden dus ook kinderen ingeschakeld… ‘want de regering doet niets om mijn papa terug te vinden’, aldus een jonge ‘soldaat’. Schrijnend.
Afgelopen maand augustus plaatste de burgemeester van Tijuana, stad aan de noordgrens van Mexico met de Verenigde Staten een stuk muur van drie ton, een overblijfsel van de Muur in Berlijn.
Het is de plek waar de Verenigde Staten een muur bouwden om migranten tegen de houden. Die muur reikt tot in de Stille Oceaan.
Wij zien ‘onze muur’, aldus de burgemeester van Tijuana, als een poging om een samenleving uit te bouwen, als een symbool van solidariteit en begrip, van sociale rechtvaardigheid, van vrijheid en verbroedering, iets voor het goed van iedereen.
‘Wij willen een wereld zonder muren’, want elke muur verdeelt. De muur van Berlijn is gevallen, en dat willen wij tonen.
Tijuana grenst aan de stad aan de overkant, San Diego. Ertussen ligt een destijds gezamenlijk ingehuldigd binationaal park, maar die goede tijd is voorbij. Caballero, de burgemeester, werd al herhaaldelijk bedreigd en moet nu onderduiken.
“Así es la revolución … se hace matando … la ganas cuando matas más que el enemigo, y la pierdes cuando matas menos. Y sólo con muertos y más muertos progresa la causa del pueblo.”
Het zijn wrede woorden die Arturo Perez Reverte in zijn nieuwe roman over de Mexicaanse revolutie in de mond legt van Pancho Villa.
Soms lijkt het er op dat de ‘solidariteit met Oekraïne’ een zelfde logica volgt. Meer wapens, meer oorlog, meer doden en … WINNEN. Of dit de zaak van ‘het volk’ vooruit helpt, is zeer de vraag.
Mexico was een van de eerste landen om een reddingsploeg naar het aardbevingsgebied in Turkije te sturen, mét honden. Helaas is één van die honden tijdens de reddingswerken ook onder het puin bedolven. Bij terugkeer van de ploeg werd hulde gebracht aan Proteo. Het was een ‘Belgische herder’ vertelden de media.
Vandaag is weer die dag dat miljoenen en miljoenen Mexicanen naar de Basiliek van Guadelupe trekken, ter verering van de Virgen de Guadelupe, de Heilige Maagd Maria, voor de gelegenheid donkerhuidig, die 491 jaar geleden verscheen aan een arme, inheemse boer.
Velen komen bepakt en beladen met een grote beeltenis op hun rug, velen leggen de laatste kilometer af op de knieën. De devotie kent geen grenzen. Ze doen het om boete af te leggen, om de gunsten van de maagd af te smeken. Maar eigenlijk gaat het vrij goed in Mexico momenteel, de armoede daalt een beetje, de Peso staat hoog, Mexico profiteert van de ‘nearshoring’. Er is hoop in het land. Benieuwd of er dan minder bedevaarders zijn?